გიყვარდაო? ხშირად უკითხვთ და ალბათ მიყვარდა, მიყვარდა რამდენადაც ეს შემეძლო. მისი სითბო და მისი განცდილი გრძნობები მეხვია გარს. დიდხანს ძალიან დიდხანს მის ნასუნთქვს ვსუნთქავდი. ხანდახანე მეგონა მისი ფიქრებიც კი მესმოდა. არ ჰგავს ხომ რეალობას? არც მე მეჯერა მის მიმართ ჩემი ასეთი სიგიჟე. თითქოს ასე იყო.
იყო და გაქრა?
არა დაიმალა...
სადღაც ჩემს გულსა თუ გონებაში გადაიმალა და მხოლოდ ხანდახან თუ გამოიპარება მისი სუნი. კი, ჩემთვის მეტისმეტად მისტიურია მისი სუნი, თითქოს ამას ებმის მასთან გატარებული ყოველი წუთი.
ახლა?
ახლა ნაწყენი ვარ, მასზე კი არა, ჩემს თავზე ვარ ნაწყენიც და გაბრაზებულიც. როგორ გავუშვი, როგორ დავთმე.....
აი, ახლაც ვგრძნობ მის სუნს. დიდი ხანია წავიდა მაგრამ მაინც ვგრძნობ.
კი, ნამდვილად გავგიჟდი......
ახლა მეჩემება, ჩემებურად მეთბილება და მებედნიერება მისი არსებობა. უჩემოდ გასულ ვერცერთ წამს ვერ ვპატიობ.....
და მაინც,
დაბრუნდება, სულ ასე მგონია დაბრუნდება ისე დამტოვა....
0 comments:
Post a Comment