“დღეს თქვენ აქ მოწამე იყავით ერთი ისტორიულისა და ამავე დროს ტრაღიკული აქტის. ამ დარბაზში მოკვდა ერთი სახელმწიფო და აი ახლა ამავე დარბაზში ეყრება საფუძველი მეორე სახელმწიფოს ”
ამ სიტყვებით გახსნა სხდომა ნოე ჟორდანიამ.
“საქართველოს დამოუკიდებლობის” აქტი ეროვნული საბჭოს წევრებმა ერთხმად მიიღეს 1918 წლის 26 მაისის 5 საათსა და 10 წუთზე. “ამიერიდან ქართველი ხალხი სუვერენული უფლებათა მატარებელია და საქართველო სრულფასოვანი დამოუკიდებელი სახელმწიფოა.” ამავე დღეს დამტკიცდა საქართველოს დროებითი შერეული მთავრობა. მიღებული იქნა ქვეყნის იდეოლოგიური და სოცალურო მოწყობსი შესახე პოსტულატები. მაგალითად ის, რომ საერთაშორისო ომიანობის დროს საქართველო მუდმივად ნეიტრალური სახელმწიფო იქნებოდა. დამოუკიდებელი საქართველსო პოლიტიკური ფორმა კი დემოკრატიული რესპუბლიკა უნდა ყოფილიყო.
ეს მოვლენა მაშინ ახალი ეპოქის დასაწყისად მიიჩნიეს. ახალი ეპოქის, რომელსაც საქართველსოთვის განვითარება და მშვიდობა უნდა მოეტანა თუმცა სამწუხაროდ მოვლენების განვითარებამ საპირიპირო დაამტკიცა.
მაგრამ ამ ჯერად მხოლოდ პოზიტიურზე ვისაუბროთ.
1919 წელს საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის საკანონმდებლო ორგანოს დამფუძნებელთა კრებაში 130 დეპუტატი შედიოდა, აქედან 5 ქალი იყო.
მინადორა ორჯონიკიძე-ტოროშელიძე
ელეონორა ტერ-ფარსეგოვა-მახვილაძე
ქრისტინე შარაშიძე
ანა სოლოღაშვილი
ელისაბედ ნაკაშიძე-ბოლქვაძე
ხუთივე ქალი საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ აქტიურად იყო ჩართული ანტი-საბჭოთა არალეგალურ მოძრაობაში.
მაშინ როდესაც მსოფლიოში ქალები ხმის უფლებებისთვის იბრძოდნენ, საქართველოში არა თუ ხმის უფლება არამედ რესპუბლიკის პირველ პარლამენტში 5 ქალი იყო. ეს იყო ერთ ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი მიღწევა პირველი რესპუბლიკის. და რა თქმა უნდა საბჭოთა კავშირის 70 წლიანმა ბატონობამ ყველაფერი ღირებული გაანადგურა.
26 მაისს საქართველოს დამოუკიდებლობის დღეს ავღნიშნავთ. დამოუკიდებლობის მოპოვებისა და აღდგენის. ორჯერ მოგვიწია რუსეთისაგან თავის დაღწევა, ორჯერ გამოვაცხადეთ დამოუკიდებლობა.
თავისუფლება ლომთა ხვედრიაო და მე მაინც მჯერა რომ ეს თავისუფლება გამოგვივა.
