ხშირად მიფიქრია სიკვდილზე და კიდევ იმაზე რა მოხდებოდა სამყაროში ჩემს გარეშე. ბევრჯერ ამბიციურიც ვყოფილვარ, ძალიან ამბიციური და მითქვამს სამყარო უჩემოდ ვერ გაძლებს მეთქი :D ზოგჯერ ისიც მიფიქრია რომ ერთი ადამიანიც კი ვერ შეამჩნევდა ჩემს სიკვდილს და ამის გაფიქრებაზე წინასწარ თავად გამომიგლოვია საკუთარი თავი.
ამ დილას კიდევ ერთხელ მომივიდა ეს ფიქრები და წინასწარი ანდერძის დაწერა გადავწყვიტე (რა იცი რა ხდება :D )
უპირველესად მინდა შიშველი დამმარხოთ, ხო ცოტა უცნაურია მაგრამ მაინც ვთვლი რომ ადამიანი შიშველი იბადება და შიშველი უნდა გაქრეს ამ ქვეყნიდან.
სურათი? არ მინდა! ყოველთვის უსიამოვნო შეგრძნებას იწვევდა ჩემში ქვაზე დახატული ადამიანები.
ხო არც ყვავილები მინდა და არც შავები, ეს ხომ ჩვეულებრივი ტყუილია, სეირის მოყვარულების მიერ დარბაზში შესასვლელი გადასახადი.
და რაც შეეხება ჩემს ნივთებს :) სიკვდილზე ფიქრის დროს ყოველთვის მკრთალად მაგრამ მაინც გამივლის ხოლმე აზრი, რომ ჩემს სიკვდილზე მეტად ადამიანებს მაინც ჩემი ნივთების დანაწილება დააინტერესებთ, ხო და გაიყავით, დაგლიჯეთ! თამარა რომელიც იყო, მაგრამ ხშირად არც იყო ისეთი როგორ ქალსაც მისგან მოითხოვდით მშვიდად იქნება და ცხოვრებაში ყველაზე გულიანად იცინებს თქვენს მიერ დადგმულ მასკარადზე.
მშვიდობით! გიტოვებთ იმ ფიქრებს რომელიც ყოველ ჩემს დანახვაზე ქვეცნობიერში გიჩნდებოდათ და ეს თვალებში ნათლად ჩანდა.
P.S. ახლა ახალი ჭორები რომ არ გაჩნდეს ქალაქში (ან იქნებ ქვეყანაში) არ ვაპირებ თავის მოკვლას (არც დავაპიებ)
P.p.s. როგორ ვარ? ბედნიერი <3
0 comments:
Post a Comment