Saturday, December 30, 2017

დასრულებული 2017 და იმედიანი 2018



ბოლო წლებში ტრადიციად მექცა 30 დეკემბერს გასული წლის შეჯამება, ხო და არც ახლა დავარღვევ ტრადიციას და მოკლედ მოვყვები გასულ 365 დღეზე.
2017 წელი სიახლეების მოლოდინით დაიწყო და იმედებიც არ გამცრუებია. ბევრი ახალი საინტერესო ადამიანი გაჩნდა ჩემს ცხოვრებაში და ამ ადამიანების დამსახურებით უამრავი ბედნიერი და დაუვიწყარი წუთი დამრჩა გასულ წელში. რა თქმა უნდა იყო ბევრი იმედგაცრუება და მკაცრი რეალობის სიძნელეები. მაგრამ ხო ამბობენ რაც არ გვკლავს გვაძლიერებსო ხო და მეც ამ ერთ წელში ბევრად ძლიერი გავხდი, ცოტა ემოციებიც გამომიცოცხლდა და ხანდახან ვტიროდი კიდეც :)
ყველაზე გარდამტეხი ამ წელში მაინც იყო არჩევნები და ჩემი რისკი ვყოფილიყავი მერობის კანდიდატი. რთული, დაძაბული და გამქრალი ნერვების სამი თვე მეტ ნაკლებად ღირსეულად გადავლახე და მივიღე ყველაზე მნიშვნელოვანი - გამოცდილება. და მაინც ვთვლი რომ ზარმაცი ვარ და იმაზე ბევრად მეტი შემეძლო ვიდრე გავაკეთე. ვდებ პირობას რომ სულ ცოტათი მაინც გამოვსწორდები ახალ წელს და უფრო მეტად მეყვარებით <3
გილოცავთ ახალ წელს! ახალ იდეებს, ახალ საქმეებს, ახალ ბედნიერებას გისურვებთ <3
მე მჯერა რომ ყოველი ახალი წელი ახალი სიხარულის მომტანია <3

Saturday, December 2, 2017

დაკარგული თაობა



არ მინდოდა ამაზე რამის დაწერა, თავს ვიკავებდი, მაგრამ რთულია არ გავიზიარო ის პასუხისმგებლობა რომელის თითოეულ ჩვენგანს გვაკისრია და რომელსაც ასე მონდომებით ვარიდებთ თავს.
ხშირად გამიგია "ფრაზა 90-იანების დაკარგული თაობაო" ამ ფრაზის შიგნით მახსენდებოდა ჩემს ეზოში დაღვრილი უამრავი სისხლი, ბევრი დაკარგული ახალგაზრდა და ვფიქრობდი ამის გამომწვევი მიზეზი უშუქობა, უპურობა და ის ბნელი 90იანები იყო.
დღეს მივხვდი რომ მწარედ ვცდებოდი, ამის მიზეზი საბჭოთა კავშირში ჩამოყალიბებული "ვაჟკაცური" მენტალიტეტია. ეს ისე ღმადაა ჩვენში ჩანერგილი რომ ახალ საუკუნეში დაბადებული ბავშვებიც ასე აზროვნებენ და ამას სწირავენ საკუთარსა და სხვის ცხოვრებას.
ისევე როგორც 90იანებში, ახლაც ბნელ ქუჩებში ხშირად ისმის სისხლიანი გარჩევების ხმა და ჩვენ ამ ხმას ვახშობთ და ვცდილობთ არც ჩვენ და არც ვინმე სხვამ გაიგოს.
დღეს ისევ გარჩევებით გამხდარი კაი ტიპობაა მოდაში და ჩვენ ამ მოდას აქტიურად მივდევთ.
დღეს ისევ კლავენ ბავშვებს არაფრის გამო და ჩვენთვის ეს უბრალოდ სანახაობაა.
ძნელია, ძალიან ძნელია იფიქრო ამაზე და კვლავ უმოქმედოთ იჯდე სახლში. ძნელია სულ ერთი წამით გაიფიქრო ამ დაკარგულ თაობაზე და გამოსავალის ძებნა არ დაიწყო. ძნელია ეს ყველაფერი შენს ქვეყანაში ხდებოდეს და არ აიღო პასუხისმგებლობა შეცვალო ეს სიბნელიდან წამოსული მენტალობა.
გამოსავალი ყველამ ერთად უნდა ვიპოვით და რაც შეიძლება მალე.